شانه یخ زده

مفصل شانه یکی از آسیب پذیر ترین مفاصل بدن است که آسیب آن بسیار دردناک است و اگر به درستی معالجه نشود ممکن است عوارض آن تا پایان عمر عملکرد بیمار را تحت تاثیر قرار دهد.

ممکن است بعضی افراد در اثر درد زیاد شانه شب ها از خواب بیدار شوند.ممکن است انجام کار های ساده ای مثل مسواک زدن برای افراد مشکل شود و یا ممکن است برداشتن و جا به جا کردن اجسام مختلف با درد شدیدی همراه باشد.درتمام این موارد ممکن است فرد دچار عارضه ی کپسولیت چسبنده یا شانه یخ زده شده باشد.

در این حالت ممکن است یک یا چند قسمت از تاندون ها و بافت های مفصل شانه آسیب دیده باشند که به دنبال آن فرد به طور غیر ارادی کمتر از مفصلش استفاده می کند که به این وضعیت شانه یخ زده یا کپسولیت چسبنده می گویند.

در این عارضه،کپسول مفصل شانه دچار التهاب می شود.این التهاب موجب چسبندگی اجزای مختلف مفصل می شود که نهایتا به درد و محدودیت حرکتی مفصل منجر می شود.در این حالت فاصله استخوان ها از یکدیگر کم شده و استخوان ها به هم نزدیک تر می شوند که در این وضعیت ممکن است اجزای مفصل شانه مانند تاندون ها یا عصب ها تحت فشار باشند و انجام هر حرکتی باعث بروز درد شود.

این بیماری باعث محدودیت حرکتی در تمام جهات می شود و معمولا در افراد میانسال ایجاد می شود.بعلاوه،شیوع این بیماری در خانم ها بیشتر از آقایان است.

این بیماری سه مرحله مختلف دارد:

مرحله اول : در این مرحله یخ زدن شانه آغاز می شود.این مرحله حدود 5 ماه طول می کشد که در طی آن بیماران معمولا درد های شدیدی را حس می کنند به نحوی که دامنه درد ممکن است در تمام طول دست گسترش پیدا کند.

مرحله دوم : در این مرحله یخ زدگی شانه کامل می شود.درد این مرحل نسبت به مرحله اول کمتر است اما توانیی حرکت در این مرحله نسبت به مرحله اول کاهش می یابد.

مرحله سوم : در این مرحله بیمار فرایند درمان را آغاز کرده است و در فاز بهبودی قرار دارد.در این حالت دامنه حرکتی شانه در حال افزایش است اما همچنان حرکت دادن مفصل شانه با درد همراه است.

• التهاب مفصل شانه
• خشکی و سفتی مفصل شانه
• کاهش انعطاف پذیری مفصل شانه
• کاهش بسیار شدید دامنه حرکتی مفصل شانه
• بی خوابی در طول شبانه روز ناشی از درد شدید مفصل شانه

متاسفانه هنوز علت قطعی بروز بیماری شانه یخ زده مشخص نیست اما تعدادی از عوامل وجود دارند که ریسک بروز این بیماری را افزایش می دهند.این عوامل عبارتند از:

• کم کاری یا پرکاری تیروئید
• بیماری های قلبی
• ضربه یا جراحت در نزدیکی مفصل شانه
• بی حرکتی یا محدودیت در استفاده از تمام دامنه حرکتی مفصل شانه برای مثال زمانی که به دنبال شکستگی فرد قادر به حرکت دادن شانه اش نیست.
• مصرف بعضی از دارو ها موجب تحلیل مفصل شده و باعث می شود به عضلات اطراف آن فشار وارد شود.

چه روش های درمانی ای برای بیماری شانه یخ زده وجود دارد؟

• جراحی:این روش معمولا توصیه نمی شود.فقط زمانی درمان با جراحی پیشنهاد می شود که بیمار چندین ماه از درمان های غیر جراحی استفاده کند اما پیشرفتی در وضعیت بیماری وی حاصل نشود.در این روش نوعی جراحی به نام آرتروسکوپی انجام می شود که در آن شکاف هایی در کپسول مفصلی ایجاد می کنند تا دامنه حرکتی و توانایی اتساع مقصل شانه افزایش یابد.
• انبساط مفصل شانه:در این روش درمانی مایع استریل به کپسول مفصلی تزریق می شود تا کشش بافتی افزایش یابد و درنهایت دامنه حرکتی بیشتر شود.
• فیزیوتراپی:بدون شک بهترین روش درمانی برای این بیماری استفاده از تکنیک های فیزیوتراپی است زیرا این روش درمانی عوارضی ندارد و تجربه نشان داده که اغلب بیماران با استفاده از این روش درمانی بهبود می یابند.تنها عیب این روش درمانی این است که نسبت به روش جراحی به زمان بیشتری نیاز دارد و بیماران باید صبر و حوصله کافی برای رسیدن به نتایج قابل ملاحظه داشته باشند.
• تزریق کورتیکواستروئید:تزریق استروئید ها به داخل مفصل شانه به کاهش درد و بهبودحرکات شانه کمک می کند.

فیزیوتراپی از تکنیک های مختلفی برای کمک به بهبودی این بیماری استفاده می کند که در ادامه به طور مختصر توضیح داده می شود:

• درمان اسپاسم های عضلانی و آزاد سازی عضلات:در فیزیوتراپی با استفاده از روش هایی مثل تکار تراپی و درای نیدلینگ (سوزن خشک) به رفع گرفتی و اسپاسم عضلات شانه کمک می کند.
• لیزر درمانی،الکتروتراپی و گرما درمانی:از گرما درمانی و الکتروتراپی برای گرم کردن بافت و کاهش درد بیمار استفاده می شود.لیزر درمانی هم می تواند با کاهش درد به تسریع روند بهبودی کمک کند.
• درمان های دستی:فیزیوتراپیست با استفاده از تکنیک های مختلف به افزایش دامنه حرکتی مفصل کمک می کند.
• تمرین درمانی:فیزیوتراپیست با توجه به سطح بیماری فرد تعدادی تمرینات کششی برای او در نظر می گیرد.این تمرینات ابتدا با حرکات کششی شروع می شوند و پس از اینکه کمی بهبودی و پیشرفت در وضعیت بیمار حاصل شد تمرینات قدرتی هم به آن ها افزوده می شود.این روش درمانی زمان بر است و صبر و حوصله و پشتکار بیمار نیاز دارد.